امشب با سپاه بصر و خنجر احساس،
گرگ های آسمان را به نبرد دعوت کردم؛
تا دوباره مهتابم را به لانه ی مهر بازگردانم.
با شمشیر بی باکی سینه ی سپهر را شکافتم،
آری امشب ماه را چیدم ز باغ ملکوت؛
خواستم برایش آسمانی باشم پر از عشق و سلوک.
کاسه ای مملو حرف،
سبدی مملو نور،
سپردم بر دل سفره ای از پرتو خواب و خیال.
همه چیز غرق شکوه،
تاکه ناگه غزلی دنگ،
بانگ حزن سر داد تا سرداب سکوت......
*****
ترمه سلطانی هفشجانی
بهار بانو!
تو همان رویای لایزالی بودی،
که مرا در خلوت لیل و نهاری خفته در کنام بی کسی
با ورد یگانگی آشنا کرد
*****
ترمه سلطانی هفشجانی
کاش میتوانستم دیوارها را هل بدهم،
یا اصلا ویرانشان کنم.
آنوقت به جایشان گل میکاشتم
تا دل تنگم حال و هوایی تازه بگیرد؛
حالی که با تو خوش باشد و
هوایی که بوی تو را بدهد .....!
*****
ترمه سلطانی هفشجانی
تو تاوان خطای نونهال نگاهم بودی؛
همان یگانه هزاری که در نبودش هم
خیال خنیانگرش،
توی سرداب هویداهای نهان یاری ام میکرد.
تا بهار را واسطه ی جدایی مان کردم ،
پروانش های بوستان مبهم دهر
وجودم را به گیسوان کمند ابدیتی بیگانه سپردند؛
و آنچنان در قعر بی کسی رهایم کردند
که حتی قائلان قهار ارغوان و تمشک هم،
در نفس گنگ داستان زندگیم
آتشی جانسوز گرفتند؛
و آنقدر به ریشه ی زار شعر هجو، تیشه ی نابودی زدم
تا بذرهای خضوع باغچه ی وجودم،
شمعدانی های فرزانه ی عشق را
تنها نردبان رهاییم از محبس تنهایی دانستم.....
*****
ترمه سلطانی هفشجانی
ای کاش دستانت فرصتی برای با من بودن داشت؛
مدتی بهار قصه ای برای شاد بودن داشت؛
ای کاش
بازهم مثل قدمهایت دلت رابه من هدیه می دادی
ای کاش.....
ای کاش.....
ای کاش.....
یک دریا ازای کاش های محال برایت دارم و
یک اقیانوس خاطره بودن ها ونبودن ها
آخرش تو می روی ومرا بااشک های دست نخورده و خاطرات بی غبار
تنها می گذاری
با رفتنت عروسکهای خیمه شب بازی من
گوشه ی دلم
خاک می خورند وتار می بندند
عروسکهایی که بیمی از تنها شدن ندارند.
خداحافظ ای وجود بی گناهم !
خداحافظ!
دل بی چاره من به نبودنت عادت می کند.
*****
ترمه سلطانی هفشجانی
