ترمه

بر تیغِ تندِ خاطراتم

گیسو فرش کردم،

و شعری بافتم و

عاشقانه‌ای یافتم

که به سانِ خنده‌ات

خوش نِشینَد

به کام تلخِ چایِ من!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

خطوطِ مُمتدِ فاصله‌ها،

به نهایت انتظار و

شهادتِ این حرف می‌انجامد:

می‌خواهَمَت

ای خواستنی‌ترین دلیل انتظار!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

و لبانی،

به حرفی،

به هوایی،

بی‌هوا

تو را بوسید...

نامَت را

که میانِ شعرم جایش گذاشتی!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

مستی به سانِ خیال

می‌تراوَد رازِ من،

و خیالی به سانِ یار

به وزنِ نیازِ من،

کین چنین دیوانه باز

ربوده افسارِ من...

"ترمه سلطانی هفشجانی"