ترمه

مهر،

مهر داد عاقبت

به دادِ دلِ بی‌مهران

مَه،

دیده‌ی مَه‌رُخ که بِبَست

پرده کشید

منو تو ریشه دواندیم 

تا که فردا هر چه خواستیم و نشد

بوسه پیچ،

به قباله‌ی هم ببندیم

صبح نیامد و من

تو را پوشیده به تن،

تو گشاده خندیده به من،

تا ثریا عشق سرودیم و

جای پایمان ستاره شد

"ترمه سلطانی هفشجانی"

نه کرشمه‌ی وِیس دارم و

نه شهزادی قصه گو دانم

تو اگر شاهی، باش!

از برایت

نه مَثَل خواهم گفت

نه گُل خواهم شِنُفت

ای قمر،

مرا به بوسه‌ای

گاماس گاماس

نرم نرمَک 

بی‌اِبا بکُش!

"ترمه سلطانی هفشجانی"