+ سماءِ ساده‌ای‌ست
از عشق گفتن... نه؟
- نه!
تو، "من" نیستی
مثلِ من
با هر گردشِ مستانه‌اش،
دیوانه نشده‌ای
بر بالِ طنازی‌اش
جان نسپرده‌ای
خودِ عشق را چه؟
نوشیده‌ای؟
مستی‌اش را چه؟
چشیده‌ای؟
برای "من" بودن،
زیادی زود است
نازنین!
ساده ببوسَش،
ساده بخواهَش
برای سرگیجه‌ی این سماء،
والسِ عاشقانه‌ات
زیادیست...!
*ترمه سلطانی هفشجانی*
سپید چشم و سیَه مو،
عریان روسپیِ یارم
بارِ گناهَم به کولِتان،
من به خراباتی خود مسرورم!
*ترمه سلطانی هفشجانی*
زمستانی نواخت،
بهاری سرود،
و تابستانِ زبان‌باز،
چه آوازه‌خان بخواند!
هی او بخوان و
هی تو برقص
فردایُش موزون رفتی
آنقدر طناز
که دل گفت:
"خموش!
بگذار ناز فروشان برود"
*ترمه سلطانی هفشجانی*
خانه‌ی قلب فروختم،
کلاهَم را باد بُرد،
نامم را یاد،
و دلم را یار...
از یار،
گِلِه‌مند نِهی!
کو را بهارِ پیش،
خواب بُرد...
*ترمه سلطانی هفشجانی*
کاش روز رفتنَت هم
به طنازیِ آمدنت می‌بودی
فدای سرم،
بالایَش مُشتی شعر دادم و
چنگی خزعبل تحویل گرفتم!
دل، بیخودی
شلوغَش کرده بود به جان شما...
*ترمه سلطانی هفشجانی*
