ترمه

اولین سروده ی پاییز،

مهر است؛

یعنی نشانِ عشقِ جاودان!

دیروز در کوی محبّت،

سپوری دلیل پریشانی درختان را گفت؛

دیر فهمیدم که برگ ریزانِ خزان،

همان شعر فاخریست که درخت 

از برای زمین می سُراید.

پس ای زاده ی عشق و 

هم وزنِ شعرِ بهشت!

بیا و برگ ریزانم باش؛

تا زمینِ پرمهرِ دوست داشتنَت باشم.....

"ترمه سلطانی هفشجانی"