ترمه

چرخِ فلک،

مرا با محبوبی آشنا کرد،

که اوّلین حرف نامش"ه" بود؛

مثلِ همزاد!

و آخرین حرف آن"ز"؛

 همرنگِ زندگانی!

دستِ روزگار، در آسمانِ اقبالم

ستاره ای نهاد،

که روشنی روزم را،

بهانه ای برای محبّت بخشید و

تاریکیِ شبم را،

نورِ امید!

آری، ای عشق!

این، همزادِ زندگانی ام بود 

که بی منّت،

در سپهر بی کران وجودم درخشید.....!

"ترمه سلطانی هفشجانی"