ترمه

طنین عشق دروغین سائِلان ریا،

مثل صدای پای تو بود؛

دلنواز و فریبنده!

تو آمدی و من،

گیسوان به رنگ خورشیدت را 

با نَفَس محبت شانه زدم.

تو از عشق سرودی

و من باورت کردم؛

                         نسیم خندید

تو مرا به قایقی بردی،

که مبداء اَش روشنی احساس بود و

مقصدش مرداب تاریک تنهایی؛

                          بازهم نسیم خندید

ندانستم چه شد؛

مَلِکِ خِرَد، تازه فهمید

که خنده های نسیم،

به خاطر سادگیِ من بود

نه از سرِ شوق.....! 

"ترمه سلطانی هفشجانی"