ترمه

در ایوان محبت نشسته بودم و

داشتم به روشنی چشمانت فکر میکردم؛

از بال های احساساتم انتظار پرواز داشتم؛

پرواز در آسمانی که،

تو و عشقت مالکش بودید.

نمیدانم چه شد

که شمشیر حسادت اساطیر غرور،

بوم نقاشی رویاهایم را پاره کرد و 

رفت...

امّا نازنینم!

تو کنارم باشی یا نباشی،

رویایت با روانم بماند یا نماند،

مُلک دلم تا ابد مال توست.....!

"ترمه سلطانی هفشجانی"