ترمه

قلبی داشتم،

آبی و بی احساس

تا که روزی شکوفه ی مهر تو 

در زمستان بی مهر تنهایی

خلاء عشقم را پر کرد

آری ! تو با عناد بغض دست نخورده ی سکوتم جنگیدی

تو بهاری بودی

در زمستان ابدیت ؛

*

زندگی برای من ،

مثل یک گیتار شد

من پر شدم از عشق تو اما 

با نت هجران تو 

دیگر هیچوقت سیم های گیتارم کوک نشد !

نبودی

زندگی تار شد ، کور شد و دوباره

همان خلاء همیشگی 

اما این بار سازهای هجران

طلسم ابدی حزن را

ملکه ی سلطنت احساسم کردند 

ترمه سلطانی هفشجانی