ترمه

آری اینبار توی قلعه ی بی تابی شب

من دوباره شکستم میان اشک های ناتمام زمستان

برف را سزاوار دردهایم دانستم

وفریاد راپیشه کردم

تا قله ای را به ژرفای 

کوه های صبر چشمانت  فتح کنم

 وانتظار را

رهسپارجویبار نگاه......

ترمه سلطانی هفشجانی