ترمه

امشب با سپاه بصر و خنجر احساس،

گرگ های آسمان را به نبرد دعوت کردم؛

تا دوباره مهتابم را به لانه ی مهر بازگردانم.

با شمشیر بی باکی سینه ی سپهر را شکافتم،

آری امشب ماه را چیدم ز باغ ملکوت؛

خواستم برایش آسمانی باشم پر از عشق و سلوک.

کاسه ای مملو حرف،

سبدی مملو نور،

سپردم بر دل سفره ای از پرتو خواب و خیال.

همه چیز غرق شکوه،

تاکه ناگه غزلی دنگ،

بانگ حزن سر داد تا سرداب سکوت......

*****

ترمه سلطانی هفشجانی