ترمه

دوش، در خلوتِ صومعه‌ای

دلبریِ شام را

به کَمَندِ عنبرین صبح فروختم؛

به راز،

آیه‌ی حق خواندم و

به نیاز،

ساق بر گریبانِ عشق آویختم

تا راستیِ مستی‌اش بنوشم!

"ترمه سلطانی هفشجانی"