ترمه

پیش از آنکه دریایت ببارد 

کبودی‌ام را 

- که به سرخیِ عشق زَنَد-

ببخش!

سپیده نیامده،

خورشید را می‌دزدم

-بِرَوَد به دَرَک-

فقط خودم می‌مانم و خودت!

"ترمه سلطانی هفشجانی"