ترمه

آن روز که غنچه‌ی اولین بوسه‌ام را

از باغچه‌ی عشق چیدی،

تنم از لغزش انگشتانت

-که موزون می‌خرامیدند 

میان خرمن گیسوانم-

بی‌هوا گر گرفت؛

فردایش که امدی،

در چینی احساسم

چای طنازی ریختی و

قند عاشقی به دل انداختی...

جنگ سردی بود، شیداییِ ما؛

خوب دلم را به غرامت بردی...

"ترمه سلطانی هفشجانی"