ترمه

از خود بریدم

تا به شکوهِ شیدایی‌اش رِسَم،

شیدا نماند و مرا 

عاشق کُشت؛

حال، من

نه منی دارم و

نه شیدایی

تا به طنازیِ کرشمه‌‌ی نگاهش بنازم!

"ترمه سلطانی هفشجانی"