ترمه

بین اعتدال شعر و شیدایی 

-درست همانجا

که گُر گرفتم از گرمی بوسه‌هایت-

سکانس آخر ماندنت،

با شیونِ خاموشِ من و

وفای تو 

-همچو سمفونی یک اتفاق-

شروع شد 

...

بغض نفس شکست زیر نقاب خوشی‌ام؛

نایِ بازی نمانده به تن،

پلانِ آخر باشد

برای خنده‌هایش

که بی من شیدا ترند-

"ترمه سلطانی هفشجانی"