ترمه

در قیل و قالِ یک سکوت

و در خیالِ یک محال،

قبله‌ام را گم کردم؛

جا‌نمازم سوخت،

و او

از هزار توی فردا

عاشقانه 

به گوشِ یادِ آن دیگری،

ندای نسیان خواند...

"،ترمه سلطانی هفشجانی"