ترمه

حاتمی، از گرانی زَر نالید و 

آفتاب شنید،

مفلسی، از خشکیِ نانِ شب گریست و

مهتاب شنید،

مُرده ای از قلبی سرود،

که عاشقانه تپید؛

امّا حیف شد که معشوق

هیچگاه نشنید!

"ترمه سلطانی هفشجانی"