ترمه

رقص دستانم بر صورت کاغذ

نغز لبخند شیرینت را می کشد

لبخندی به آرامش بهار و به سرخی آلاله های مرغزار نیایش؛

در چشمانت را به  ژرفای سپهر می کشم

تا اگر شبی دلت برای تنهایی غنچه گرفت،

سحابی نگاهت را با آونگ حزن آشنا کنی؛

و گیسوانت را همرنگ گندم زارها می کنم

تا شاید عنقایی را در باغ دلت راه دهی.....

ترمه سلطانی هفشجانی