بی عنوان
تو کجایی عشق پر دریغ من؟!
تو کجایی پسر گندم زار؟!
مرگ لبخند هایم را
پای تو نوشته اند؛
ای شروع پر خروش،
ای تمامِ ناتمام،
دل بریدم از نبایدها؛
تَبِ حرف حرفِ این خط شکسته را
-که در امتداد تو، تا ثریا میرود-
در آغوش نمیگیری؟
...
بغض شب می شکند
اشکِ ماه، روشنی مهر را می خواند؛
و من دوباره
-دور از تو و پنهان در خیالت-
کِرِشمه ی صبح را از دست میدهم!
"ترمه سلطانی هفشجانی"
ادامه مطلب
[ چهارشنبه 97/12/15 ] [ 11:8 عصر ] [ ترمه سلطانی هفشجانی ]
