ترمه

عمریست که شمع عمر من

در امتداد جاده ی حرف

بی دلیل سوخته است

تو نازنینی کن و پروانه شو

تا از پروانگی احساست

شور نور عشق،

پادشاهی کند

در دیار دلدادگی!

"ترمه سلطانی هفشجانی"