ترمه

به نام عاشقانه ای آرام و دوست داشتنی،

تو را می نویسم؛

تا نسیم احساسم از یگانگی ات

طوفانی شود، بی تاب و خنیاگر

آنگاه گرم و بی بهانه،

رقصی جاودانه میان گیسوان مواجت خواهم کرد

و عطر تنت را

-که چون بهار نارنج، جان می ستاند از این وجود تهی-

می سپارم به سینه ام؛

تا شیدایی ات،

سرودی ابدی شود

در نهان خانه قلب پر سکوتم!

******

"ترمه سلطانی هفشجانی"