ترمه

به جنون بی دلیلت می خندم

به گمانت غرشی برعناد ابرمی کنی و

عرش رااز کید درغین جلادانی آگاه میکنی

که تنها در ملک سیاه توهماتت

حکمرانی میکند

آخرش هم قاضی _به ظاهر _ ساده ی دهر ،

تعلیقاتی در سلطنت عدل نصارت میکندو

حوریان زمین وآسمان ،

جامه ی تقدیر را لایق وجنات وسکناتت می کنند !

اما نه جانم !

فلسفه ی عناد ،

قصه ی نانموده ی ناگفته هاست و

قاضی دهر ،

خود ، نویسنده ی قابوس نامه ی فراست

ماه من ! اگر تاج فریاد های بی حسابت را

برسر ملک طناز مهر کنی

تنها غنیمتت در ایستگاه دنیا ،

نفیر ندامت سالکان حرف است و

طوفان سهمگین ادبار.....،

* ترمه سلطانی هفشجانی *