ترمه

رعایای سلاسه ی مهر ابدی ،

هنگامی دو گانه شدند

که خرد ، شعرابدیت را با شیرین خواند؛

وشیرین مرگ را ،

به ابدیتی بی شیدا ترجیح داد

آری !

آن روز که شیرین به هوای کرشمه ی فرهاد ،

هم آغوش خاموشی شد

دخت نیکروی روزگار

بادوات کلک واحساس

دیوان جانسوز دیوانگی ، را نوشت و

پیامبرعشق و ایمان ،

مصحف دوران وهجران.....!

* ترمه سلطانی هفشجانی *