ترمه

به دل نشستی
به یاد بماندی
و باز حس میکنم کم است...
جامی از شعرم بنوش
پیک نخست،
آنِ گیسوانِ توست
پیکِ پَسین،
آنِ دستانِ تو
تهَش،
قسم به جان توست
و مستی‌اش،
رقص لبانَت بر تنم!
*ترمه سلطانی هفشجانی*

افسار افسون رهانیده،

رُخ نما!

شب میگفت:

"بلوف میزنی زَنَک،

افسار چه و افسون کجا؟"

پس رخ‌نَما!

آنگاه که جامه‌ی باد دریده

مست، نازَت کِشَم،

کوبه‌ی رقصانِ دل از جا کَنَم؛

باشد؟ قبول؟

چرخشی شیدا به جانم مشق کن

این سان به رویَم رُخ نما!

*ترمه سلطانی هفشجانی*