ترمه

جامه‌دانَم را برای سفر به هیچ بستم و 

سَر از دلت درآوردم؛

کَنگَرِ عشق خوردم و 

لَنگَرِ ماندَنَم را تو انداختی...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

در آخرین قطعه‌ی این تصنیف،

تو دوباره خواهی یافت مرا 

با آخرین جرعه جانمان

سوی هم می‌دویم و بعد،

آهنگ نَفَس با نُتِ ما می‌خوابد

تا صبح ابد و یکمین روز 

که منو تو را در یک گور گذارند،

آغوشمان خاک شود 

و دوباره عشق رویَد؛

و باز هم عشق...

این دشمن عزیز...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

در آخرین قطعه‌ی این تصنیف،

تو دوباره خواهی یافت مرا 

با آخرین جرعه جانمان

سوی هم می‌دویم و بعد،

آهنگ نَفَس با نُتِ ما می‌خوابد

تا صبح ابد و یکمین روز 

که منو تو را در یک گور گذارند،

آغوشمان خاک شود 

و دوباره عشق رویَد؛

و باز هم عشق...

این دشمن عزیز...

"ترمه سلطانی هفشجانی"