آهای دلبرجان!
از شقایق‌های کوی عاشقی چه خبر؟
هنوز هم حریر نازک دلت،
جامه‌ی عرفان من است؛
یا که زمستانِ لبانت
با کامی از چای گرم بوسه‌های دیگری
شیدا شد؟!
"ترمه سلطانی هفشجانی"
تا کلبه‌ی آغوش تو هست،
دل را بهشت جاودان
چه حاجت؟
به رسم یادگارِ روز عاشقی،
عطر تنت را
در شیشه‌ی جانم بگذار؛
مُشکِ دل‌انگیز عطار،
مثل تو عاشق نیست...
"ترمه سلطانی هفشجانی"
خدای من، ساجد بود
به درگه صومعه ها؛
دِلَکَم، وای به دیوانگی‌ات!
فی سبیل کدام خدا،
مسجد عشق بنیان کردی؟...
"ترمه سلطانی هفشجانی"
من عاشقانه ناگزیرم
از این هبوط پر جنون
دریای من!
تعلیق آرامش نخواهم؛
مرا با جرعه‌ای "میخواهمت"
شیدا، خلاص کن!
"ترمه سلطانی هفشجانی"
جان به جانت داده‌‌ام
جانان من!
شعری از دیوان قلبت،
جان نثارم میکنی؟!
"ترمه سلطانی هفشجانی"
