ترمه

از من کبود نوشتن و

از او سپید خواندن؛

سوزِ کِلکِ دَواتِ من

 بنالد از جور عشق...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

دروغی ابریشمی دَریدَم و

عشق پوشیدم؛

عریان به بَزمِ شوکران نرفتم که!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

مِی، به جام بلورینِ لبانش دل مَبَند

که آشیان نشَوَد

تَن، به دیوارِ سینه‌اش تکیه مکن

که ویرانه‌های نبودش جان ستاند

دل، بند به بندِ دلش مَبَند

که به بیگانه کرشمه‌ای بلرزد

دیده که بگشایی،

سقوط از عشق بس خوش به کامَت نشیند!

"ترمه سلطانی هفشجانی"