فریاد را ملامت نکنید
که سکوت،
بیش از قبل با گوش ها غریبه است
فریاد،
نردبانیست به سوی روزنه ای
نهان در آشکار؛
که مریدان و نام آوران نبرد عشق،
سَنَد مُلکِ احساس را
از آنجا بدستان منتظر خدایان مهر رساندند
پس مرغان خوش سیمای عشق را،
خاموش مکن
که دوست داشتن، فریاد کردنیست!
*****
"ترمه سلطانی هفشجانی"
یا رب این تَبِ چه عشقیست
که تن بی جان شعر من،
از برایش جان گرفت؟!
این چه مهریست
که بسم اللهش بیتی از دیوان شرق است و
طَمَدَش،
نُتی از آهنگ افسونگر غرب؟!
*****
"ترمه سلطانی هفشجانی"
فاعل جمله عشق،
تو بودی و تمام!
منطق من
تنها تو را میخواند و
فعل دوست داشتن را...!
*****
"ترمه سلطانی هفشجانی"
موجی که در دریای نگاهت میرقصید
شتابزده،
مرا به بیکران اقیانوس عشقت سپرد
و من غافل از مقصود تو - که ماندن بود-
بی دلیل تقلا میکردم
تا که بهشت کم نظیر آغوشت،
برایم نوای عشق خواند
آری؛
عشق ما، گیتار شد!
تو ساز شدی و من سیم
و انگشتان تقدیر،
آنقدر در میان فرت،
به دنبال نت های ناتمام زندگی دوید
که روزگار،
آنرا برایش توفیقی اجباری خواند.....!
*****
* ترمه سلطانی هفشجانی*
لیلی من مجنونیست
به شیرینی بیتِ بیتِ عاشقانه های فرهاد؛
شیداتر از عاشق،
عاشق تر از عذار.....!
*****
* ترمه سلطانی هفشجانی*
