ترمه

دو جفت اورسی سیمین دارم 

که مرا به هوایت 

تا قاف بَرَند؛

آن جفت که ماه داد کجا بود؟...

خیالی نیست...

این نشد، آن یکی

امروز نشد، فردا

لیک ای وای 

ای وای که بیایم و نباشی...

آن وقت دِگَر "تو" نشوی،

دیگری را بُت کنید برای صومعه‌ها!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

نَگِریستَم امّا شاید

روزی گریختم

که آواره

نام دوم من است...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

از همان راهی که قلبم رفت،

برگرد و بیابَم

من، خودی را

در خانه‌ات جا گذاشته‌اَم

که خود، نشناختم!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

او،

مرا فراموش کرد و

من،

بی‌وفایی‌اش را...

"ترمه سلطانی هفشجانی"