ترمه

نازی کنی و تازی 

سفالینه‌ی احساسم؛

حلالت باد!

امّا...امّا...

بگذریم...

این قائله ختم به عاشقیست

پیمانه‌ی جان بشکان،

صد بار حلالت باد! 

"ترمه سلطانی هفشجانی"

ضربه بزن 

جان بِسِتان

دلبری‌ات زخم زند،

عشقِ تو درمان می‌کند...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

من...نه منِ دیروز 

بَل منِ امروز

واپسین روز را،

بهترین آغوش را

حتی بوسه را

-امّا نه تو را-

میان آخرین غزل 

-که از تو به شِکوِه می سرود-

جا گذاشتم

...

خبط موهومی بود،

"تو"ی من مسکین بود؛

باز هم این منِ امروز...

و چه فرقی داشتم

با دیوانه‌ ی دیروز؟! 

"ترمه سلطانی هفشجانی"

*چون بعضی از شعرهام نامفهوم هستن، به درخواست بعضی از دوستان

معنای شعر هم میذارم:

این شعر، به این معناست که فَردِ عاشق، هر تلاشی میکنه تا معشوقش رو

فراموش کنه نمیتونه، و بخشی از ناز کردن‌هاش برای برگردوندن اون

رو میگه و از نبود معشوق، شکوه میکنه.(عاشق بر دیوانگیش برای محبوبش

تاکید میکنه)

نازی کنی و تازی 

بر سفالینه‌ی احساسم،

حلالت باد!

امّا...امّا...

بگذریم...

این قائله ختم به عاشقیست

پیمانه‌ی جان بشکان،

صد بار حلالت باد!

"ترمه سلطانی هفشجانی"

همگان "یکتا" پرستند و 

 من، "تو" را

...

به امتناعِ غم می ماند

به انتظارِ تو نشستن

"ترمه سلطانی هفشجانی"