ترمه

به کویرَت گَر نبارید بهار،

من برایَت خون می‌بارم؛

قبول؟

لب وَر نَچین، تَصَدُقَت!

به زیر سایه‌ام بیا و آسوده نواز

نوایِ نایِ بریده‌ی دلت

که دلنواز به سَرِ نازَم،

حَریرِ عشق اندازد...

*ترمه سلطانی هفشجانی*