ترمه

مهر،

مهر داد عاقبت

به دادِ دلِ بی‌مهران

مَه،

دیده‌ی مَه‌رُخ که بِبَست

پرده کشید

منو تو ریشه دواندیم 

تا که فردا هر چه خواستیم و نشد

بوسه پیچ،

به قباله‌ی هم ببندیم

صبح نیامد و من

تو را پوشیده به تن،

تو گشاده خندیده به من،

تا ثریا عشق سرودیم و

جای پایمان ستاره شد

"ترمه سلطانی هفشجانی"