ترمه

ای که در جناقِ تو

جای اشکهایم خالی،

خاطرَت آمد

شکسته انحنای شانه‌های شعرم؟

به امتداد قامتَت

سرودی دِگَر

در تکلمِ عشق سرودم

به ساز دل،

بی آواز برقص

که تو خود، ترانه‌ای

بس غریبانه قریب

مستانه

بخوان مرا...

"ترمه سلطانی هفشجانی"