ترمه

خیلی ها آمدند و زخم زدند و رفتند 

اما تو ، همه نبودی

همه با ذکر خوش چلچله ها ، تسبیح عشق در گوش بهارم کردند

ولی تو ، بی باک ؛ بر پژواک ندامت بار حرف غلبه کردی 

و عاشقانه دست در گیسوان باد انداختی

تا مروارید احساساتم را بیابی 

نمیدانم که بودی اما 

هرکه بودی درد جراحت های ناگهانت را 

خالصانه می پرستم فقط به تلافی آشنایی با بودن ها ونبودن ها

و حتی همان زهر زلالی را که چاشنی شام هجرانم کردی

به حلاوت یاد میکنم

تا دوباره در خیال خنیانگر تو 

همان آواز بی مثالی باشم که تو شعرش را 

در کاشانه ی عشوه و ناز نوشتی 

و برایت مصحف بخشش میخوانم 

شاید روزی بفهمی که هنوز هم 

دل دیوانه ی من مشتاق نجوای خوشی است 

که تو به ققنوس پریشانی هدیه کردی

*برای هر قمری که هیچ وقت سیاره ی عشقش را ندید*

ترمه سلطانی هفشجانی