ترمه

این قلبِ نیلگون را

که طناز، در سرداب دل

عشق میخواند،

از دو بحرِ خفته در تلاطمِ نی نیِ نگاهت دارم!

...

جرعه ای از خلسه جنونِ مجنون بنوش؛

جام لبان من

برای هر لحظه بودنت،

پُر است...

"ترمه سلطانی هفشجانی"