ترمه

من در اوج،

از شکوه عشق تو

دلبرانه سقوط کردم؛

من، شیرین

زهر هِجر تو را

نوشیدم؛ 

چرا که این "تو"ی پر صدا،

ملموسانه، رخت سکوت پوشاند

بر تن های و هوی آن همه "میخواهمت ها"...

"ترمه سلطانی هفشجانی "