ترمه

قطره ای احساس و

جرعه ای عاشقی،

تُواَم شیرینی حبه قند شیدایی ات

باده ای سُکر آور خواهد بود

در پیمانه دیوانگی ام؛

و این توجیه زیباییست

برای این منِ مجنون

که خفته در بند بندِ منطق هشیاری

[پر از نیاز] به هوای تو،

تن به مستی این گناه دادم

...

آری؛ من 

عاشقانه ملولم از این نیاز!

"ترمه سلطانی هفشجانی"