ترمه

بَر و روی ماه داشت و

گرمیِ مهر!

خزعبل نمی‌شنید،

پای راستش هم می‌لنگید؛

اما خوب می‌خواند

نامم به لبَش خوش می‌نشست

و کاش میدیدی

که چقدر می‌خواست مرا...

"ترمه سلطانی هفشجانی"