ترمه

تا بود،

خدا بود و

آیتی و

اندک ثنایی؛

فردای آخرین سجده‌ام

تو آمدی

و حکایتی شد

سجود بی‌ثمر و

غمزه‌ی ناب قمرم!

"ترمه سلطانی هفشجانی"