ترمه عالي بود.آفرين به نوه عموي گل و هنرمندم. ترمه جان عکس نوشته ي اين شعر رو رويا نشونم داد. ياد مادرت افتادم که وقتي ما تو حياط ورزش ميکرديم.بايد خم ميشديم تامادرت رو شونه هامون مي ايستاد تا تو خيابونو از سر در تماشا ميکرد. خيلي برامون عزيز بود و الان هم شما برامون عزيزتر. اين شعر و پست اينستات خاطرات دود خورده ي ما رو زنده کرد.از مادري ورزشکار و بااراده انتظار چنين گوهر گرانقدر رو داشتيم. عزيزي برامون خدا حفظت کنه‌.