ترمه

شب هنگام،

به یاد لبخند سرخ لبانت می افتم

و آنقدر از پاییز چشمانت،

برای مه خوش خیال شعر، می خوانم

که شهزاد ستاره جبین شب

همرنگ شادی می شود و

درختان سبز احساس

با خیالت، برگ ریزانی به پا می کنند

که پاییز را همسفره هر فصلی بداند؛

تا تو با قایق مهر،

نسیم سحر را به پیشواز بهار آشنایی بفرستی و

با قلم شیدایان نغمه خوان،

از شروعی دوباره بخوانی.....!

ترمه سلطانی هفشجانی