ترمه

و من این‌بار

به امید آن نکو روز

که سپیدیِ گیسوانمان 

به تن خاطرات آن همه عاشقی

خیمه زَنَد؛

مَست،

می‌خوانم و می‌رقصم برایت

حتی اگر سازِ دل‌هامان

ابوعطی بزند...

"ترمه سلطانی هفشجانی"