ترمه

موجی که در دریای نگاهت میرقصید

شتابزده،

مرا به بیکران اقیانوس عشقت سپرد

و من غافل از مقصود تو - که ماندن بود-

بی دلیل تقلا میکردم

تا که بهشت کم نظیر آغوشت،

برایم نوای عشق خواند

آری؛

عشق ما، گیتار شد!

تو ساز شدی و من سیم 

و انگشتان تقدیر،

آنقدر در میان فرت،

به دنبال نت های ناتمام زندگی دوید

که روزگار،

آنرا برایش توفیقی اجباری خواند.....!

*****

* ترمه سلطانی هفشجانی*