ترمه

بردر خانه ی بهار ،

کوبه ی آشتی میزنم ؛

آخر چند سالی می شود

که باران برای معشوقه اش.....

آهنگ محبت نخوانده و

دخت سیه پوش شب ،

شعری از برای ماهتابِ صداقت نسروده !

آشتیِ من و بهار ،

همان نت آزادیست 

که خالقش ،

خلعتی است ، مهر نام 

که در نبرد گرگ ومیش سَحَر ،

غنیمتی خواهد شد

پیشکش شاهزاده ی نیک روی صبح ؛

و امیدی دوباره ،

برای میخک های بهارستان عشق ..... !

*ترمه سلطانی هفشجانی*