ترمه

مرا سخت در آغوش بگیر 

تا در رگ و جانت بخَزَم؛

من،

غزلی گلگون‌تر ز خون

همچنان جاری‌ام

در رود هر آنچه سرودم

به هوایت...

"ترمه سلطانی هفشجانی"