ترمه

یک لارگوی* عاشقانه

بر وزنِ نیاز تو نوازم

که به صد ناز،

گیسو فشان

به سانِ شب،

شیدا خوانی‌اش؛

آی کوه، اِی کوهِ بلند!

گَر خواستی

این قطعه را

به فخرِ فاخِرِ عِشقِ ما بنواز

نُتِ آخر، سپید است

به رنگِ رُخِ دیوانه‌اش...

"ترمه سلطانی هفشجانی"

*لارگو: موومانی(یک قطعه یا اثر بزرگ موسیقی) آهسته،

که به موسیقی حالت باشکوه و عمیق می‌دهد.