ترمه

حال خوب را شاید

در میان اشکهای نریخته و 

غصه‌های خاک خورده،

یا که شاید

لا به لای قصه‌هایی که

هنوز باد نبرده

بیابی؛

امّا

در وصال من و این خیابان،

غریب نوازی از دیار غزل

نای آخرین قدم‌های من است 

...

در وصال من و این خیابان،

ابری جای من می‌بارد 

و سپوری جای من 

دل به نیمکت همیشگیمان میدهد 

و مِی،

با لبانی که از من نیستند

به تُنُک باغِ تَن و جانم

- که جز شکسته سازی و 

رقص فالشِ آوازی،

هیچ ندارد -

بهاری هدیه کند

"یک اُکتاو* بالاتر بنواز  

دیوانگی‌ام را..."

•ترمه سلطانی هفشجانی•

* یک اُکتاو یعنی 7 نُتِ الفبای موسیقی،

به علاوه‌ی همه‌ی کلیدهای سیاه بین آنها

در پیانو.