ترمه

آنچه نوشیدی

باده نبود؛

جانِ من بود

...

مملو از عشقم

عاشقانه‌هایم را 

آرام بنوش؛

خواهم که پر شکوه بطراود این سلوک

از خنده‌ی مستانه‌ات...

"ترجمه سلطانی هفشجانی"