ترمه

بودنش خاطره بود و

رفتنش فاصله؛

فقط مَشکِ اشکهایم

شمعدانی‌های باغچه‌اش را سیراب کرد

درست تا همان روز

که ارغوان 

از روی قصه‌ی وفایش

مشق نوشت!

"ترمه سلطانی هفشجانی "